Ο πόνος είναι μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική εμπειρία που σχετίζεται ή μοιάζει με πραγματική ή πιθανή βλάβη των ιστών του σώματος. Ο σκοπός του πόνου είναι να μας προειδοποιήσει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Για όσους πάσχουν από χρόνιο πόνο, ο πόνος μπορεί να είναι εξουθενωτικός και να επηρεάζει πολλές πτυχές της ζωής. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την πάθηση, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων και των επιλογών θεραπείας.
Η Neuraxpharm παρέχει εναλλακτικές φαρμακευτικές λύσεις για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου και μόλις ο γιατρός σας εξακριβώσει ποιες είναι οι συγκεκριμένες ανάγκες σας, μπορεί να συνταγογραφήσει το προϊόν που προσαρμόζεται καλύτερα στις ανάγκες και την πάθησή σας.
Η Διεθνής Ένωση για τη Μελέτη του Πόνου περιγράφει τον χρόνιο πόνο ως «πόνο που επιμένει πέραν του φυσιολογικού χρόνου επούλωσης των ιστών». «Χρόνιος» χαρακτηρίζεται ο πόνος που διαρκεί ή επανεμφανίζεται για πάνω από τρεις μήνες. Ενδέχεται να οφείλεται σε σύνθετους ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες.
Ο χρόνιος πόνος είναι μια μακροχρόνια πάθηση, που εμφανίζεται για παράδειγμα στην αρθρίτιδα, την ινομυαλγία, την ημικρανία και τον πόνο στη πλάτη. Υπάρχουν τρεις ευρείες κατηγορίες χρόνιου πόνου:
Τουλάχιστον το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από χρόνιο πόνο, ενώ ο επιπολασμός σε ορισμένες χώρες και περιοχές εκτιμάται περίπου στο 20-25%. Επιπρόσθετα, 1 στους 10 ανθρώπους εκδηλώνει χρόνιο πόνο κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη, σχεδόν το 20% του ενήλικου πληθυσμού αναφέρει ότι έχει μέτριας ή υψηλής έντασης χρόνιο πόνο, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 150 εκατομμύρια ανθρώπους.
Τα ακριβή συμπτώματα ποικίλλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά ως χρόνιος χαρακτηρίζεται ο πόνος που επιμένει μετά τον φυσιολογικό χρόνο επούλωσης. Συνήθως, ο πόνος θεωρείται χρόνιος όταν διαρκεί ή επανεμφανίζεται για πάνω από τρεις έως έξι μήνες.
Εάν ο πόνος επιμένει για περισσότερο από 12 εβδομάδες, θεωρείται χρόνιος πόνος. Ο πόνος μπορεί να σχετίζεται με προηγούμενο τραύμα ή τραυματισμό, ή μπορεί να προκληθεί από βλάβη στο νευρικό σύστημα (όπως ισχιαλγία). Σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να αναπτυχθεί λόγω μιας εκφυλιστικής πάθησης όπως η αρθροπάθεια. Ο χρόνιος πόνος μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων, τον ύπνο και την ψυχική υγεία. Οι πάσχοντες μπορούν να διαπιστώσουν ότι μειώνουν τη δραστηριότητά τους, ως απόπειρα να ελαχιστοποιήσουν τον πόνο, με αποτέλεσμα να πάρουν βάρος και να μειωθεί η κινητικότητά τους. Παραδείγματα αντίκτυπου στην καθημερινή ζωή που συνδέεται με τον μακροχρόνιο πόνο:
Ο χρόνιος πόνος είναι μια μακροχρόνια πάθηση με την οποία μαθαίνουν να ζουν οι πάσχοντες μέσω τεχνικών διαχείρισης του πόνου, υπό την επίβλεψη ενός γιατρού. Ο πόνος μπορεί να είναι συνεχής ή περιστασιακός, και μερικές ημέρες ενδέχεται να είναι εξουθενωτικός. Όμως το στοιχείο που δυσκολεύει περισσότερο την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου είναι η διάρκειά του. Συχνά επέρχεται συναισθηματική αναστάτωση μαζί με τα σωματικά συμπτώματα.
Ορισμένες συγκεκριμένες παθήσεις (για παράδειγμα, ο πόνος στην πλάτη) μπορεί να ξεκινήσουν ως οξύς πόνος μετά από ένα διάστρεμμα ή καταπόνηση, αλλά μπορεί να συνεχιστούν για πολύ περισσότερο χρόνο από τον αναμενόμενο. Σε αυτή την περίπτωση, το πλάνο θεραπείας είναι κλιμακωτή προσέγγιση που ξεκινάει από την αυτοδιαχείριση και συνεχίζεται με φυσιοθεραπεία, φαρμακοθεραπεία ή ακόμα και χειρουργική επέμβαση. Κάθε ασθενής με χρόνιο πόνο ακολουθεί μια διαφορετική διαδρομή.
«Χρόνιος» χαρακτηρίζεται ο πόνος που διαρκεί ή επανεμφανίζεται για πάνω από τρεις μήνες. Το ακριβές είδος πόνου διαφέρει πολύ για κάθε άτομο. Ο χρόνιος πόνος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Μπορεί να είναι σταθερός ή διαλείπων, δηλαδή να έρχεται και να φεύγει, χωρίς προφανή λόγο. Μπορεί να είναι οξύς ή αμβλύς. Εάν οποιοσδήποτε πόνος επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως χρόνιος πόνος.
Ο χρόνιος πόνος είναι συχνός και έχει πολλά διαφορετικά αίτια. Ενώ ο πόνος μπορεί να σχετίζεται με άλλες ιατρικές παθήσεις, τραύμα ή τραυματισμό, ενδέχεται να προκληθεί επίσης από προβλήματα με το νευρικό σύστημα, το οποίο μπορεί να στέλνει σήματα πόνου στον εγκέφαλο παρά την έλλειψη προφανούς βλάβης στους ιστούς του σώματος.
Στις πιθανές αιτίες χρόνιου πόνου περιλαμβάνονται τα εξής:
Ο χρόνιος πόνος καθαυτός δεν είναι κληρονομικός, αλλά υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι ορισμένες παθήσεις που μπορεί να επιφέρουν χρόνιο πόνο πιθανώς να είναι κληρονομικές.
Μια ομάδα ερευνητών στο Ηνωμένο Βασίλειο διεξήγαγε μια μελέτη στην οποία συμμετείχαν 8.000 ζεύγη διδύδων, όπου εξετάστηκαν τέσσερις παθήσεις οι οποίες μπορούν να εκδηλωθούν ως χρόνιος πόνος: το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ο μυοσκελετικός πόνος, το πυελικό άλγος και η ξηροφθαλμία. Η μελέτη έδειξε ότι αν ένας μονοζυγωτικός δίδυμος έπασχε από μία από αυτές τις ασθένειες, τότε ήταν πιθανό ότι θα έπασχε και ο άλλος δίδυμος. Καθώς οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν ουσιαστικά τον ίδιο γενετικό κώδικα, αυτό υποδηλώνει την ύπαρξη ενός κληρονομικού στοιχείου σε αυτές τις παθήσεις.
Σε μια μελέτη του 2019 που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό British Journal of Anaesthesia, οι ερευνητές ανέλυσαν μελέτες που εξέτασαν τη σχέση μεταξύ πολυπληθών παραγόντων κινδύνου (συμπεριλαμβανομένων βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικοοικονομικών) και της εκδήλωσης, επιμονής ή σοβαρότητας του χρόνιου πόνου. Διαπίστωσαν ότι ο σημαντικότερος κλινικός παράγοντας κινδύνου (η λεγόμενη «χαρακτηριστική ένδειξη») για την εκδήλωση χρόνιου πόνου είναι η παρουσία κάποιου άλλου σημείου του σώματος όπου εμφανίζεται οξύς πόνος. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που βιώνουν βραχυπρόθεσμο έντονο πόνο (για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα τραυματισμού) είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν χρόνιο πόνο σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν βιώνουν τέτοιον οξύ πόνο.
Σύμφωνα με τη μελέτη, διαπιστώθηκε επίσης ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη ή καρδιαγγειακή νόσο ήταν πιθανότερο να πάσχουν από χρόνιο πόνο σε σχέση με ασθενείς χωρίς αυτές τις παθήσεις.
Παρότι η ηλικία δεν είναι καθοριστικός παράγοντας για την ύπαρξη χρόνιου πόνου, όσο μεγαλώνει ένας άνθρωπος γίνεται όλο και πιο πιθανό να αντιμετωπίσει παθήσεις που μπορεί να επιφέρουν χρόνιο πόνο.
Ο χρόνιος πόνος δεν μειώνει το προσδόκιμο ζωής και οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να βρουν τρόπους να διαχειριστούν τον πόνο τους, ώστε να ζήσουν πλήρως τη ζωή τους. Ωστόσο, ακόμα και αν ο χρόνιος πόνος δεν μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο, μπορεί να έχει επηρεάσει εις βάθος την ποιότητα ζωής και την ψυχική υγεία. Οι άνθρωποι με έντονο χρόνιο πόνο είναι δύο φορές πιθανότερο να έχουν αυτοκτονικές σκέψεις σε σχέση με άλλους ανθρώπους.
Εάν ένας άνθρωπος πιστεύει ότι πάσχει από χρόνιο πόνο, είναι σημαντικό να επισκεφθεί τον γιατρό, ώστε να γίνει διάγνωση.
Καθώς η μέτρηση του πόνου είναι υποκειμενική και ιδιαίτερα προσωπική διαδικασία για κάθε άνθρωπο, ο επαγγελματία υγείας θα πρέπει να πραγματοποιήσει μια συστηματική και ολοκληρωμένη αξιολόγηση για να χαρακτηρίσει τον πόνο (για παράδειγμα, αν έχει αίσθηση καψίματος, σουβλερή ή παλλόμενη αίσθηση) και να διευκρινίσει τις επιπτώσεις του στη ζωή του ασθενή. Σε αυτή τη διαδικασία λαμβάνονται υπόψη και λοιπά ιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα. Μπορεί να χρειαστεί επίσης να γίνει φυσική εξέταση ως μέρος της αξιολόγησης και είναι σημαντικό να συζητηθούν και να αξιολογηθούν όλες οι θεραπείες κατά του πόνου τις οποίες έχει δοκιμάσει ο ασθενής. Αυτό βοηθά τον επαγγελματία υγείας να αποκτήσει μια σαφέστερη εικόνα του πόνου και των πιθανών οφελών της θεραπευτικής αντιμετώπισής του.
Μια λεπτομερής αξιολόγηση του πόνου επιτρέπει στον επαγγελματία υγείας να καθορίσει αν ο πόνος που εκδηλώνεται ταιριάζει σε ένα γνωστό σύνδρομο πόνου ή αν υπάρχει κάποια άλλη ασθένεια σύμφωνα με την οποία μπορεί να εξηγηθεί ο πόνος. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να συμβάλλει στην κατανόηση της αιτίας του πόνου και του εάν είναι σωματική ή ψυχολογική. Η αξιολόγηση αναδεικνύει επίσης τυχόν αρνητικές επιπτώσεις που έχει ο πόνος στη σωματική και κοινωνική λειτουργία του ασθενή, ενώ διερευνά τυχόν συνυπάρχοντα προβλήματα που μπορεί να χρειαστούν παράλληλα θεραπεία.
Παρόλο που δεν υπάρχει συγκεκριμένη εξέταση για τη διάγνωση του χρόνιου πόνου, υπάρχουν εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι επαγγελματίες υγείας, προκειμένου να προσδιορίσουν τη σοβαρότητα του πόνου και τον βαθμό που επηρεάζει τη καθημερινή ζωή του ασθενή. Μια κλίμακα αξιολόγησης του πόνου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βοήθημα για τη συγκέντρωση ενός σαφούς ιστορικού του πόνου, ενώ παράλληλα αξιολογεί τη φύση και τη σοβαρότητά του. Η κλίμακα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με την πάροδο του χρόνου, για να εξακριβωθεί ποιες θεραπείες είναι αποτελεσματικές. Οι τρεις τύποι κλιμάκων αξιολόγησης που χρησιμοποιούνται συνήθως βαθμολογούν τον πόνο σε μια αριθμητική κλίμακα, μια λεκτική κλίμακα ή μια οπτική κλίμακα.
Εκτός από τις κλίμακες αξιολόγησης του πόνου, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι που μπορούν να αξιοποιήσουν οι επαγγελματίες υγείας για τη διάγνωση του χρόνιου πόνου. Αυτές εξαρτώνται από τον τύπο του πόνου που εκδηλώνεται, όμως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της περιφερικής νευροπάθειας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια εξέταση της λειτουργίας των νεύρων που ονομάζεται ηλεκτρομυογράφημα (ΗΜΓ). Στην εξέταση αυτή, εισάγεται ένα ηλεκτρόδιο σε έναν μυ, ώστε να καταγραφεί η ηλεκτρική δραστηριότητα και να ανιχνευτούν νευρικές βλάβες. Παράλληλα, ο γιατρός μπορεί να διεξάγει μια μελέτη αγωγιμότητας των νεύρων, ώστε να καταγράψει τις αποκρίσεις των νεύρων στο ηλεκτρικό ρεύμα, συνδέοντας στο δέρμα ένα επίπεδο ηλεκτρόδιο που εκπέμπει ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης.
Τα πλάνα θεραπείας προσαρμόζονται σε κάθε άτομο και συνήθως αποτελούνται από έναν συνδυασμό φαρμάκων, άσκησης και φυσιοθεραπείας. Καμία μεμονωμένη τεχνική δεν εγγυάται την πλήρη ανακούφιση του πόνου, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς καταφέρνουν να βρουν έναν συνδυασμό θεραπευτικών επιλογών που τους βοηθά να διαχειριστούν την πάθησή τους. Στους ασθενείς συνήθως προτείνεται να συνεχίσουν να εργάζονται αν είναι δυνατόν, ακόμη και αν μερικές φορές πρέπει να μειώσουν τον φόρτο εργασίας τους, επειδή έτσι μπορεί να αποσπάται η προσοχή τους από τον πόνο. Συνεχίζοντας να ζει ο ασθενής όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά μπορεί, μειώνεται η πιθανότητα χαμηλής διάθεσης και κατάθλιψης. Κάθε πλάνο θεραπείας λαμβάνει υπόψη τις προτιμήσεις και τις περιστάσεις του ασθενούς, σε ένα συνδυασμό φροντίδας που αντιμετωπίζει τα συμπτώματα του πόνου και άλλα τυχόν συναφή προβλήματα, όπως η χαμηλή διάθεση, το άγχος ή η διαταραχή του ύπνου.
Τα παυσίπονα που δεν χρειάζονται ιατρική συνταγή, όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τα αναλγητικά και τα απλά οπιοειδή, μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση του πόνου, αλλά δεν αποτελούν μακροχρόνια λύση. Επειδή ο χρόνιος πόνος είναι μια τόσο προσωπική εμπειρία για κάθε ασθενή, κάθε πλάνο φαρμακευτικής αγωγής πρέπει να εξατομικεύεται και να επιβλέπεται από έναν επαγγελματία υγείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθούν ενέσεις παυσίπονων ή στεροειδών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντισπασμωδικά (αντιεπιληπτικά φάρμακα) για τη θεραπεία διαφόρων νευροπαθητικών παθήσεων πόνου, ενώ μπορούν να συνταγογραφηθούν ηρεμιστικά ή αγχολυτικά για τη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση προβλημάτων με τον ύπνο, τα οποία προξενεί ο χρόνιος πόνος. Μπορούν επίσης να χορηγηθούν αντικαταθλιπτικά φάρμακα, καθώς ορισμένα από αυτά έχουν συγκεκριμένη ένδειξη για τη θεραπεία ορισμένων μορφών χρόνιου πόνου, ενώ ορισμένοι άνθρωποι με χρόνιο πόνο μπορεί επίσης να πάσχουν από κατάθλιψη. Στα είδη αντικαταθλιπτικών που μπορούν να συνταγογραφηθούν περιλαμβάνονται τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης.
Είναι πιθανό ένας γιατρός να παραπέμψει έναν ασθενή με χρόνιο πόνο σε υπηρεσίες που μπορούν να παρέχουν τεχνικές αυτοβοήθειας για τη διαχείρισή του. Η φυσιοθεραπεία είναι μια συνήθης θεραπεία για τον χρόνιο πόνο και μπορεί να περιλαμβάνει χειρισμό, διατάσεις και ασκήσεις ανακούφισης πόνου. Ο φυσιοθεραπευτής θα προσπαθήσει να κατανοήσει τον πόνο και τον τρόπο που επηρεάζει την καθημερινότητα του ασθενή, για να τον βοηθήσει να ζήσει καλύτερα. Πιθανώς να δώσει στον ασθενή ασκήσεις που μπορεί να κάνει στο σπίτι, οι οποίες θα συμβάλλουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Πολλοί ασθενείς βρίσκουν αυτές τις τεχνικές διαχείρισης του πόνου αποτελεσματικές για τη βελτίωση της καθημερινής τους ζωής.
Υπάρχουν πολλές προτεινόμενες τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να διαχειριστούν τον χρόνιο πόνο. Σε αυτές περιλαμβάνονται τα εξής:
Παρόλο που δεν υπάρχουν ισχυρά επιστημονικά στοιχεία ότι μια συγκεκριμένη δίαιτα μπορεί να θεραπεύσει τον χρόνιο πόνο, η κατανάλωση ποικιλίας τροφών, συμπεριλαμβανομένων φρούτων και λαχανικών, προτείνεται για έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Η υγιεινή διατροφή μεγιστοποιεί την ενέργεια και εξισορροπεί τις ορμόνες, το οποίο μπορεί να καταπραΰνει τα συμπτώματα.
Υπάρχουν, ωστόσο, ενδείξεις ότι μερικές διατροφικές τροποποιήσεις, βάσει της συμπλήρωσης με συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά, μπορεί να φανεί χρήσιμη σε ανθρώπους με χρόνιο πόνο.
Παρότι η ανάπαυση για μικρά χρονικά διαστήματα μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο, η υπερβολική ανάπαυση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο τραυματισμού όταν ο ασθενής επιχειρήσει να μετακινηθεί ξανά. Η άσκηση προτείνεται ως μέρος μιας καθημερινής ρουτίνας για όσους πάσχουν από χρόνιο πόνο, καθώς βελτιώνει τον μυϊκό τόνο, τη δύναμη και την ευελιξία. Για πολλούς ανθρώπους, η καθημερινή άσκηση μειώνει τις ημέρες όπου αισθάνονται ιδιαίτερα έντονα τον πόνο ή τουλάχιστον καθιστά τον πόνο πιο διαχειρίσιμο. Αυτό οφείλεται στο ότι η άσκηση απελευθερώνει το φυσικό παυσίπονο του σώματος, τις ενδορφίνες. Ήπιες προτεινόμενες ασκήσεις περιλαμβάνουν το περπάτημα, το κολύμπι, τη χρήση ποδηλάτου γυμναστικής και τη γιόγκα.
Ο χρόνιος πόνος είναι μια σοβαρή πάθηση που συχνά έχει τεράστιο αντίκτυπο στη ζωή του πάσχοντος και επιβαρύνει τις υπηρεσίες υγείας. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν αποδεδειγμένα προληπτικά μέτρα για την πάθηση, αλλά ο χρόνιος πόνος που εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα σοβαρού ή αιφνίδιου τραυματισμού μπορεί μερικές φορές να προληφθεί μέσω της σωστής διαχείρισης του αρχικού τραυματισμού.
Καθώς ο χρόνιος πόνος είναι μια πάθηση που επηρεάζει τόσους πολλούς ασθενείς παγκοσμίως, είναι λογικό να υπάρχει πληθώρα σχετικών επιστημονικών μελετών, σε θέματα που κυμαίνονται από την αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών επιλογών έως το πόσο διαδεδομένη είναι η πάθηση. Υπάρχουν ολόκληρα τμήματα σε ερευνητικά ιδρύματα σε όλον τον κόσμο που επικεντρώνονται στη διερεύνηση της διαχείρισης του πόνου.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρηματοδοτεί επί του παρόντος ένα διεθνές συνεργατικό ερευνητικό πρόγραμμα που ονομάζεται QSPainRelief, το οποίο συγκεντρώνει 10 συνεργαζόμενους φορείς από πέντε ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ για την ανάπτυξη και εφαρμογή νέων εξατομικευμένων θεραπειών για ασθενείς με χρόνιο πόνο. Το πενταετές πρόγραμμα ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2020 και στοχεύει στη χρήση πληροφορικών και μαθηματικών μοντέλων που θα συμβάλλουν στην ανακάλυψη φαρμάκων και την καθοδήγηση της έρευνας, προκειμένου να εντοπιστούν διαφορετικοί συνδυασμοί υφιστάμενων φαρμάκων οι οποίοι μπορεί να παρέχουν ανακούφιση στους ασθενείς με χρόνιο πόνο.
Επιληψία
Επιληψία
Ψυχική υγεία
Εγγραφείτε στη λίστα αλληλογραφίας μας
Για να λαμβάνετε τις τελευταίες ενημερώσεις από το blog της Neuraxpharm.
Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες, πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα διαπιστευτήριά σας
Δεν έχετε προφίλ; Εγγραφείτε
