Η νόσος Πάρκινσον επηρεάζει κυρίως ηλικιωμένους ανθρώπους, επιβραδύνοντας τις λειτουργίες του σώματος και επηρεάζοντας την ικανότητά τους να ελέγχουν τις κινήσεις τους.
Η Neuraxpharm παρέχει εναλλακτικές φαρμακευτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της νόσου Πάρκινσον και μόλις ο γιατρός σας εξακριβώσει ποιες είναι οι συγκεκριμένες ανάγκες σας, μπορεί να συνταγογραφήσει το προϊόν που προσαρμόζεται καλύτερα στις ανάγκες και την πάθησή σας.
Μάθετε για τα συμπτώματα, τη διάγνωση και τη θεραπεία.
Η νόσος Πάρκινσον (ΝΠ) είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική πάθηση. Αυτό σημαίνει ότι τα συμπτώματα ξεκινούν σταδιακά και χειροτερεύουν σιγά-σιγά, με την πάροδο του χρόνου. Η ΝΠ επηρεάζει την υγεία των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου (νευρώνες) που ελέγχουν την κίνηση, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται πολλές σωματικές λειτουργίες και κινήσεις.
Η νόσος Πάρκινσον ανήκει σε μια ομάδα παθήσεων που ονομάζεται παρκινσονισμός. Αυτός είναι ένας γενικός όρος που περιλαμβάνει επίσης άλλες παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα (όπως, για παράδειγμα, τρόμος, αργές κινήσεις, μυϊκή δυσκαμψία και προβλήματα στο περπάτημα).
Η νόσος Πάρκινσον είναι η πιο κοινή νευροεκφυλιστική αιτία παρκινσονισμού. Άλλες παθήσεις παρκινσονισμού αποκαλούνται μερικές φορές «άτυπος παρκινσονισμός» ή «σύνδρομα Πάρκινσον-plus». Αυτές οι παθήσεις συνήθως έχουν χειρότερη πρόγνωση από τη ΝΠ και δεν ανταποκρίνονται στην παραδοσιακή θεραπεία για ΝΠ, η οποία επικεντρώνεται στην αύξηση των επιπέδων ντοπαμίνης.
Το 2016, η Μελέτη Παγκόσμιας Νοσοεπιβάρυνσης της Δημόσιας Υγείας (Global Burden of Disease Study) υπολόγισε ότι περίπου 6,1 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από Πάρκινσον. Αυτός ο αριθμός αποτελεί σημαντική αύξηση από τους 2,5 εκατομμύρια πάσχοντες το 1990. Στην ΕΕ, εκτιμάται ότι η πάθηση προσβάλλει 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους.
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, υπολογίστηκε ότι μέχρι το 2040, ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από Πάρκινσον θα πλησιάζει τα 13 εκατομμύρια. Αυτή η εκτιμώμενη αύξηση οφείλεται στο ότι:
Τα συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Συνήθως ξεκινούν ανεπαίσθητα, με αποτέλεσμα να περνούν απαρατήρητα για αρκετό χρόνο.
Τα συμπτώματα χωρίζονται σε κινητικά συμπτώματα (εκείνα που αφορούν τις κινήσεις) και μη κινητικά συμπτώματα (τα οποία δεν αφορούν τις κινήσεις). Υπάρχουν τρία κύρια συμπτώματα και πολλά άλλα δευτερεύοντα συμπτώματα που γίνονται λιγότερο αισθητά, αλλά παρ’ όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής του ασθενή.
Τα συμπτώματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και συνήθως δεν τα εμφανίζει όλα ο κάθε ασθενής με ΝΠ.
Τα τρία κύρια συμπτώματα που σχετίζονται με τη νόσο Πάρκινσον επηρεάζουν το σώμα. Αυτά είναι:
Στα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνονται επίσης:
Αρχικά, τα συμπτώματα είναι συνήθως πολύ ήπια και συχνά περνούν απαρατήρητα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερημένη διάγνωση. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν από τη μία πλευρά του σώματος, αλλά καταλήγουν εν τέλει να επηρεάζουν και τις δύο πλευρές.
Η εξέλιξη της ΝΠ μπορεί να διαφέρει σημαντικά από το ένα άτομο στο άλλο, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να προβλεφθεί πόσο γρήγορα θα εξελιχθεί μια συγκεκριμένη περίπτωση Πάρκινσον. Πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν επίσης ότι τα συμπτώματά τους παρουσιάζουν καθημερινές διακυμάνσεις, με αποτέλεσμα να τους επηρεάζουν λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την ημέρα.
Στα αρχικά στάδια, το τρεμούλιασμα στο χέρι ή στα δάχτυλα είναι συχνό σύμπτωμα. Με την πάροδο του χρόνου αυτό το φαινόμενο μπορεί σταδιακά να επιδεινωθεί, μέχρι που γίνονται πια δύσκολες οι απλές, καθημερινές δραστηριότητες, όπως η κατανάλωση φαγητού. Το τρεμούλιασμα μπορεί να εκδηλωθεί και σε άλλα μέρη του σώματος.
Επίσης, οι κινήσεις μπορεί να παρουσιάσουν σταδιακή επιβράδυνση. Στα όψιμα στάδια της νόσου Πάρκινσον, οι ασθενείς συχνά αντιμετωπίζουν δυσκολίες με το περπάτημα και μπορεί να καταφύγουν σε μικρά, συρτά βήματα για να μετακινούνται.
Το άλλο κύριο σύμπτωμα, η μυϊκή δυσκαμψία, μπορεί να εξελιχθεί μέχρι το σημείο όπου οι ασθενείς δυσκολεύονται να σχηματίσουν εκφράσεις του προσώπου, ενώ μπορεί επίσης να προκαλέσει επώδυνες μυϊκές κράμπες.
Η ανταπόκριση ενός ανθρώπου στη φαρμακευτική αγωγή μπορεί επίσης να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί αρχικά να οδηγήσει σε σαφή βελτίωση, αλλά η αποτελεσματικότητά της ενδέχεται να μειωθεί ή να μην είναι συνεπής όσο περνάει ο χρόνος, ενώ ενδέχεται να χρειαστεί και προσαρμογή καθώς εξελίσσεται η νόσος.
Η εξέλιξη της ΝΠ είναι διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά συνήθως τα συμπτώματα είναι ήπια στην αρχή και συχνά περνούν απαρατήρητα στα πρώτα στάδια. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν από τη μία πλευρά του σώματος και εν τέλει επηρεάζουν και τις δύο πλευρές. Συχνά, η ΠΝ ξεκινά με τρεμούλιασμα του χεριού ή των δαχτύλων.
Δεν είναι γνωστό γιατί ακριβώς οι άνθρωποι παθαίνουν Πάρκινσον, αλλά τα συμπτώματα πυροδοτούνται όταν τα νευρικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη στον εγκέφαλο αποδυναμώνονται και νεκρώνονται. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ο θάνατος αυτών των νευρικών κυττάρων σχετίζεται με έναν συνδυασμό ηλικίας, γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως η έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες.
Γνωστοί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ΝΠ είναι η έκθεση σε μυκητοκτόνα και φυτοφάρμακα, όπως τα maneb, rotenone και paraquat, καθώς και η εγκεφαλική βλάβη από τραυματισμό.
Οι χημικές ουσίες στον εγκέφαλο που ονομάζονται νευροδιαβιβαστές βοηθούν στον έλεγχο των κινήσεων του σώματος, μεταφέροντας μηνύματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων και του υπόλοιπου σώματος. Ένας από τους σημαντικότερους νευροδιαβιβαστές σε αυτή τη διαδικασία είναι η ντοπαμίνη. Σε ανθρώπους που πάσχουν από ΝΠ, περίπου το 70–80% των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη παρουσιάζουν αλλοιώσεις και τελικά νεκρώνονται.
Αυτή η διαδικασία ονομάζεται νευροεκφυλισμός. Σημαίνει ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από ΝΠ έχουν χαμηλά επίπεδα ντοπαμίνης στο τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει τις κινήσεις και την ισορροπία. Τα συμπτώματα του Πάρκινσον εμφανίζονται επειδή τα νευρικά κύτταρα δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να μεταδίδουν τα σωστά μηνύματα που χρειάζονται για τον έλεγχο των κινήσεων του σώματος.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα παιδιά μπορεί να κληρονομήσουν από τους γονείς τους ένα ελαττωματικό γονίδιο, με αποτέλεσμα να κληρονομήσουν τη νόσο Πάρκινσον, αλλά αυτό το φαινόμενο είναι εξαιρετικά σπάνιο, και σε γενικές γραμμές η ασθένεια δεν είναι κληρονομική.
Η νόσος Πάρκινσον επηρεάζει ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής και υπόβαθρου. Η πιθανότητα εκδήλωσης της νόσου αυξάνεται με την ηλικία, αλλά εκτιμάται ότι περίπου στο 4% των ανθρώπων που πάσχουν από Πάρκινσον η διάγνωση γίνεται πριν από την ηλικία των 50 ετών.
Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να πάθουν ΝΠ από τις γυναίκες. Ορισμένες έρευνες υποστηρίζουν ότι γίνεται διάγνωση της ΝΠ σε διπλάσιους άνδρες από γυναίκες και ότι οι γυναίκες είναι κατά μέσο όρο 2,1 χρόνια μεγαλύτερες από τους άνδρες όταν γίνεται η διάγνωση.
Η νόσος Πάρκινσον είναι μια δια βίου ασθένεια που επηρεάζει σημαντικά την καθημερινή ζωή και μπορεί να καταστήσει τους ασθενείς πιο ευπαθείς σε άλλες ασθένειες και λοιμώξεις. Ωστόσο, χάρη στην επιστημονική πρόοδο στον τομέα της θεραπείας, οι περισσότεροι πάσχοντες έχουν φυσιολογικό ή σχεδόν φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής.
Οι γιατροί βασίζονται σε διάφορα είδη αξιολόγησης, προκειμένου να καθορίσουν αν κάποιος άνθρωπος πάσχει από Πάρκινσον. Μπορούν επίσης να βασιστούν σε ορισμένες εξετάσεις για να αποκλείσουν άλλες παθήσεις.
Η διάγνωση της νόσου Πάρκινσον μπορεί να παρουσιάσει δυσκολίες, για διάφορους λόγους. Στα αρχικά στάδια, τα συμπτώματα είναι συχνά ήπια, με αποτέλεσμα οι γιατροί να μην είναι βέβαιοι ότι προκαλούνται από τη νόσο Πάρκινσον. Τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, ενώ άλλες ασθένειες (όπως ο ιδιοπαθής τρόμος και η νόσος του Αλτσχάιμερ) έχουν παρόμοια συμπτώματα που μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένη διάγνωση.
Ο άλλος παράγοντας που καθιστά δύσκολη τη διάγνωση της ΝΣ είναι ότι δεν υπάρχει μία μοναδική εξέταση για την πάθηση. Οι ειδικοί μπορούν να βασιστούν σε μια σειρά από εξετάσεις που τους βοηθούν να αποκλείσουν άλλες παθήσεις, μα η διάγνωση γίνεται κυρίως με βάση τα συνδυαστικά αποτελέσματα των παρακάτω:
Οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες εξετάσεις για να αποκλείσουν άλλες παθήσεις:
Παρότι δεν υπάρχει μία μοναδική θεραπευτική αντιμετώπιση που να θεραπεύει ριζικά τη νόσο Πάρκινσον, υπάρχουν πολλά φάρμακα και θεραπείες που μπορούν να συμβάλουν στη διατήρηση των συμπτωμάτων που προξενεί υπό έλεγχο.
Υπάρχουν διάφορα φάρμακα που συμβάλλουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων της ΝΠ. Οι υποστηρικτικές θεραπείες όπως η φυσιοθεραπεία, η λογοθεραπεία και η γλωσσική θεραπεία, καθώς και η εργοθεραπεία μπορούν επίσης να κάνουν μεγάλη διαφορά όσον αφορά τη δυνατότητα των ασθενών να συνεχίσουν να ζουν ανεξάρτητα.
Πολλά φάρμακα μπορεί αρχικά να οδηγήσουν σε προφανή βελτίωση, αλλά η αποτελεσματικότητά τους ενδέχεται να μειωθεί ή να μην είναι συνεπής με την πάροδο του χρόνου, ενώ μπορεί να χρειαστεί και προσαρμογή τους καθώς εξελίσσεται η νόσος.
Τα συμπτώματα της ΝΠ συνδέονται με τη μείωση των επιπέδων ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να χορηγηθεί ντοπαμίνη ως θεραπεία, επειδή δεν μπορεί να εισχωρήσει στον εγκέφαλο, όπου υπάρχει ανάγκη αύξησής της. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα φάρμακα επικεντρώνονται στην αύξηση των επιπέδων ντοπαμίνης με άλλους τρόπους.
Στα φάρμακα περιλαμβάνονται τα εξής:
Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από Πάρκινσον διαπιστώνουν ότι οι υποστηρικτικές θεραπείες βοηθούν στη διαχείριση ορισμένων συμπτωμάτων. Στα αρχικά στάδια, οι υποστηρικτικές θεραπείες μπορεί να επαρκούν για να μπορούν οι ασθενείς να συνεχίσουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους, χωρίς φαρμακευτική αγωγή.
Η φυσιοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της ευελιξίας, στην ανακούφιση της μυϊκής δυσκαμψίας και στη μείωση του πόνου στις αρθρώσεις. Ένας λογοθεραπευτής και ειδικός στη γλωσσική θεραπεία μπορεί να παρέχει ασκήσεις και υποστηρικτική τεχνολογία, ώστε να βοηθήσει τους ασθενείς να αποκτήσουν ξανά δεξιότητες ομιλίας, καθώς και να τρώνε φαγητό και να καταπίνουν υγρά. Επίσης, βάσει εργοθεραπευτικών αξιολογήσεων, μπορεί να εξακριβωθεί ποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν στο σπίτι, ώστε να βοηθήσουν τους ασθενείς να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η διαδικασία προσαρμογής ενός ανθρώπου σε μια ζωή με τη νόσο Πάρκινσον μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση. Υπάρχουν πολλά και διάφορα είδη υποστήριξης τα οποία μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν αυτές τις δυσκολίες, από τη συμμετοχή σε ομάδες υποστήριξης με άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις έως τη λήψη συμβουλευτικής από επαγγελματίες. Ο γιατρός μπορεί να παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις υπηρεσίες που υπάρχουν σε τοπικό επίπεδο.
Εναλλακτικές θεραπείες
Πολλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι οι εναλλακτικές θεραπείες, σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες, συμβάλλουν στη μείωση του στρες, της κατάθλιψης, της κόπωσης και του πόνου. Για παράδειγμα:
Η χειρουργική επέμβαση για τη νόσο Πάρκινσον ονομάζεται εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση. Σε αυτήν, ένας νευροδιεγέρτης (γεννήτρια παλμών) παρόμοιος με έναν καρδιακό βηματοδότη, εμφυτεύεται στο θωρακικό τοίχωμα. Αυτός ο βηματοδότης συνδέεται με τον εγκέφαλο με λεπτά καλώδια και στη συνέχεια χρησιμοποιείται ένα εξαιρετικά ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα, ώστε να τονώνεται το τμήμα του εγκεφάλου που επηρεάζεται από τη νόσο Πάρκινσον.
Αν και η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση δεν χρησιμοποιείται συχνά, συνιστάται σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως όταν οι διαθέσιμες φαρμακευτικές θεραπείες δεν βοηθούν πλέον στον έλεγχο των συμπτωμάτων.
Οι αλλαγές στη διατροφή δεν μειώνουν τις επιπτώσεις της νόσου Πάρκινσον, αλλά μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση ορισμένων συμπτωμάτων. Αυτές περιλαμβάνουν:
Η άσκηση μπορεί να είναι ευεργετική για ανθρώπους με νόσο Πάρκινσον διότι:
Δεν έχει βρεθεί ακόμη καμία θεραπεία που να εμποδίζει την εξέλιξη του Πάρκινσον, αν και έχει γίνει εκτεταμένη έρευνα σχετικά με τα οφέλη της σωματικής άσκησης σε νεότερες ηλικίες. Έχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι που ασκούνται είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν νόσο Πάρκινσον.
Ωστόσο, ενώ η έρευνα υποδεικνύει ότι η άσκηση συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης Πάρκινσον, δεν έχει αποδειχτεί ότι η σωματική άσκηση καθαυτή αποτελεί την αιτία του μειωμένου κινδύνου. Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί εάν αυτά τα δύο στοιχεία συνδέονται άμεσα.
Η θεραπεία και η πρόληψη της νόσου Πάρκινσον αποτελεί σημαντικό τομέα έρευνας, ενώ η καλύτερη κατανόηση της πάθησης αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη κατάλληλων νέων φαρμάκων.
Μελέτες όπως εκείνη που διεξήχθη στη Φινλανδία το 2020 εξετάζουν τρόπους ενίσχυσης των επιπέδων ντοπαμίνης και προστασίας των εγκεφαλικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη από τη νέκρωση, ενώ άλλες έρευνες επικεντρώνονται στα αίτια των κινητικών συμπτωμάτων στη νόσο Πάρκινσον. Βάσει μελετών αυτού του είδους, οι επιστήμονες θεωρούν ότι στο μέλλον μπορούν να αναπτυχθούν καλύτεροι τρόποι αντιμετώπισης της νόσου Πάρκινσον.
Επιληψία
Επιληψία
Ψυχική υγεία
Εγγραφείτε στη λίστα αλληλογραφίας μας
Για να λαμβάνετε τις τελευταίες ενημερώσεις από το blog της Neuraxpharm.
Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες, πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα διαπιστευτήριά σας
Δεν έχετε προφίλ; Εγγραφείτε
