Η επιληψία είναι μια χρόνια, μη μεταδοτική εγκεφαλική ασθένεια που μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους όλων των ηλικιών. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε σχετικά με τους κύριους τύπους επιληπτικής κρίσης, το πώς επηρεάζει η επιληψία τον άνθρωπο, καθώς και το πώς διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται.
Η Neuraxpharm παρέχει εναλλακτικές φαρμακευτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της επιληψίας, καθώς και φάρμακα άμεσης αντιμετώπισης των επιληπτικών κρίσεων. Μόλις ο γιατρός σας εξακριβώσει ποιες είναι οι συγκεκριμένες ανάγκες σας, μπορεί να συνταγογραφήσει το προϊόν που προσαρμόζεται καλύτερα στις ανάγκες και την πάθησή σας.
Η επιληψία είναι μια νευρολογική πάθηση που επηρεάζει τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Η επιληψία θεωρείται «διαταραχή φάσματος» επειδή έχει πολυάριθμες αιτίες και παρουσιάζει πολλά διαφορετικούς τύπους κρίσεων, ενώ η σοβαρότητα και ο αντίκτυπός της μπορεί να ποικίλλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, και συνοδεύεται από μια σειρά συννοσηροτήτων.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από επιληψία συνήθως βιώνουν συχνές κρίσεις, οι οποίες προκαλούν ένα τεράστιο πλήθος συμπτωμάτων, από δυσκαμψία ή απλανές βλέμμα, μέχρι ανεξέλεγκτα τινάγματα ή σπασμούς.
Οι επιληπτικές κρίσεις ξεκινούν από τον εγκέφαλο και προκαλούνται από διαταραχή της ηλεκτρικής δραστηριότητάς του. Άλλοι τύποι κρίσεων, όπως αυτές που προκαλούνται από χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα ή καρδιοπάθειες, δεν αποτελούν επιληπτικές κρίσεις.
Υπάρχουν πολλοί τύποι επιληψίας, μεταξύ των οποίων η εστιακή επιληψία, η γενικευμένη επιληψία και οι συνδυαστικές γενικευμένες και εστιακές επιληψίες. Οι γιατροί διερευνούν τους τύπους επιληπτικών κρίσεων που εκδηλώνει ο κάθε ασθενής, καθώς και τους παράγοντες που τις προκαλούν, ώστε να εξακριβώσουν τον τύπο της επιληψίας.
Υπάρχουν πάνω από 40 διαφορετικοί τύποι επιληπτικών κρίσεων. Όταν παθαίνει ορισμένα είδη κρίσης, ο εκάστοτε ασθενής διατηρεί τις αισθήσεις του, ενώ άλλα είδη κρίσης μπορεί να προκαλέσουν απώλεια της συνείδησης. Μπορεί να προκαλέσουν τινάγματα και σπασμούς ή ασυνήθιστες αισθήσεις στον ασθενή. Οι κύριοι τύποι επιληπτικής κρίσης και τα συμπτώματά τους επεξηγούνται λεπτομερώς στην ενότητα συμπτωμάτων που ακολουθεί.
Η επιληψία είναι μία από τις πιο κοινές νευρολογικές παθήσεις (δηλαδή εκείνες που επηρεάζουν το νευρικό σύστημα) στον κόσμο. Επηρεάζει ανθρώπους οποιασδήποτε ηλικίας, φυλής και κοινωνικής τάξης. Παρότι περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από επιληψία, εκτιμάται ότι έως και το 70% αυτών θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς επιληπτικές κρίσεις, εφόσον γίνει σωστή διάγνωση και θεραπεία.
Το κύριο σύμπτωμα της επιληψίας είναι οι επιληπτικές κρίσεις. Αυτές προκαλούνται από ξαφνικές αυξήσεις ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο, οι οποίες διαταράσσουν τη λειτουργία του, με αποτέλεσμα να συγχέονται τα φυσιολογικά μηνύματα που ανταλλάσσονται μεταξύ των νευρώνων. Ανάλογα με το τμήμα του εγκεφάλου που εμπλέκεται, οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να επηρεάσουν διαφορετικούς ανθρώπους με διάφορους τρόπους.
Το κύριο σύμπτωμα της επιληψίας είναι οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις, που συχνά εμφανίζονται απρόβλεπτα με τη μορφή επεισοδίων, δηλαδή έρχονται και φεύγουν. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι χρήσιμο να καταγράφουν το τι συμβαίνει πριν από κάθε κρίση, ώστε να κατανοούν με τον καιρό τυχόν προειδοποιητικές ενδείξεις που ισχύουν στην προσωπική τους περίπτωση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι με επιληψία αντιμετωπίζουν κρίσεις που διαρκούν για μικρό χρονικό διάστημα (λιγότερο από πέντε λεπτά) και σταματούν από μόνες τους. Όμως, μερικές φορές μια κρίση μπορεί να διαρκέσει πάνω από πέντε λεπτά ή να συμβούν πολλαπλές κρίσεις χωρίς χρόνο ανάκαμψης στο ενδιάμεσο. Αυτή η κρίση ονομάζεται «επιληπτική κατάσταση» και για να τερματιστεί το συντομότερο δυνατό, μπορεί να χρειαστεί η επείγουσα παροχή βοήθειας ή/και χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.
Οι επιληπτικές κρίσεις ταξινομούνται στις εστιακές, οι οποίες ξεκινούν από το ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου, και στις γενικευμένες, στις οποίες εμπλέκονται και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου.
Οι εστιακές κρίσεις είναι εν γένει σύντομες, με διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών.
Η επιληψία δεν έχει καθορισμένα στάδια. Μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά, σε οποιαδήποτε ηλικία. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να περάσει μία μεμονωμένη επιληπτική κρίση, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι έχει επιληψία.
Συχνά, η επιληψία αποτελεί χρόνια πάθηση, παρότι ορισμένοι τύποι επιληψίας διαρκούν για περιορισμένο χρονικό διάστημα και οι επιληπτικές κρίσεις εν τέλει σταματούν.
Συνήθως, οι επιληπτικές κρίσεις είναι απρόβλεπτες, σύντομες και έχουν μορφή επεισοδίων, δηλαδή έρχονται και φεύγουν. Για αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να προετοιμαστεί κανείς για την εμφάνισή τους.
Επειδή οι σχετικές ενδείξεις μπορεί να ποικίλλουν επίσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, προτείνεται να καταγράφει ο κάθε ασθενής οποιεσδήποτε προειδοποιητικές ενδείξεις εμφανίζονται πριν από κάθε κρίση, σχηματίζοντας έτσι μια γενική εικόνα που θα συνδράμει στην εγρήγορση και την προετοιμασία για τις επόμενες κρίσεις. Στις προειδοποιητικές ενδείξεις περιλαμβάνονται:
Οι εστιακές κρίσεις χωρίς διαταραχή της συνείδησης ονομάζονται μερικές φορές «αύρες» και μια κρίση αυτού του τύπου συχνά θεωρείται προειδοποιητική ένδειξη μιας επακόλουθης τονικοκλονικής κρίσης. Αυτές οι κρίσεις μπορεί να περιλαμβάνουν μια αίσθηση προμνησίας (déjà vu), ένα ξαφνικό αίσθημα έντονου φόβου ή χαράς, μυρμήγκιασμα στα χέρια και τα πόδια, δυσκαμψία ή σπασμούς στο σώμα, ασυνήθιστες γεύσεις ή μυρωδιές και μια αίσθηση «ανάτασης» στην κοιλιά του ασθενή.
Τα αίτια της επιληψίας είναι πολύπλοκα και δεν είναι πάντα εύκολο να εξακριβωθούν. Συχνά, δεν φαίνεται να υπάρχει ξεκάθαρο αίτιο για την επιληψία. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα των γονιδίων ενός ανθρώπου, μιας δομικής αλλαγής στον εγκέφαλο ή άλλων υποκείμενων παθήσεων, όπως όγκοι στον εγκέφαλο, και μολυσματικές ασθένειες, όπως μηνιγγίτιδα και ιογενής εγκεφαλίτιδα. Η πιθανότητα εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων μπορεί επίσης να αυξηθεί λόγω ορισμένων περιστατικών όπως η έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο ενός μωρού κατά τη διάρκεια του τοκετού ή η εγκεφαλική βλάβη από ατύχημα ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο κίνδυνος θανάτου είναι έως και τρεις φορές υψηλότερος σε ενήλικες με επιληψία από ό,τι στον γενικό πληθυσμό. Επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν ότι το προσδόκιμο ζωής μπορεί να μειωθεί έως και κατά 10 χρόνια, όταν υπάρχει γνωστό αίτιο επιληψίας.
Η επιληψία μπορεί να συνδέεται με μια γενετική προδιάθεση ή να προκληθεί από μια αλλαγή στον εγκέφαλο, όπως εγκεφαλική βλάβη που προκλήθηκε από:
Παρότι οι επιληπτικές κρίσεις μπορεί να εμφανίζονται τυχαία, πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι αυτές μπορούν να πυροδοτηθούν από ορισμένους παράγοντες όπως η έλλειψη ύπνου, το στρες, τα φάρμακα, η χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ, η παράλειψη γευμάτων, το ξύπνημα, η εμμηνόρροια και τα φώτα που αναβοσβήνουν ή τρεμοπαίζουν. Αυτοί οι παράγοντες δεν προκαλούν επιληψία από μόνοι τους, αλλά αποτελούν συχνά αιτία πυροδότησης επιληπτικών κρίσεων.
Περίπου ένας στους τρεις ανθρώπους που πάσχει από επιληψία έχει και έναν συγγενή με την ίδια πάθηση, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αιτία είναι συχνά κληρονομική. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι που έχουν γονείς με επιληψία δεν εμφανίζουν οι ίδιοι επιληπτικές κρίσεις ούτε αναπτύσσουν επιληψία. Επίσης, η επιληψία αποτελεί ενίοτε αποτέλεσμα μιας μη κληρονομούμενης γενετικής προδιάθεσης λόγω αλλαγής στα γονίδια ενός ανθρώπου που μπορεί να συμβεί καθώς το εν λόγω άτομο μεγαλώνει.
Αν και η επιληψία μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιονδήποτε άνθρωπο και ανά πάσα στιγμή στη ζωή του, η διάγνωσή της γίνεται συχνότερα σε παιδιά και σε ανθρώπους άνω των 65 ετών. Αυτό οφείλεται στο ότι υφίστανται περισσότερα πιθανά αίτια κατά τη διάρκεια αυτών των σταδίων ζωής, όπως οι δυσκολίες κατά τον τοκετό και οι παιδικές λοιμώξεις ή τα εγκεφαλικά επεισόδια σε ηλικιωμένους.
Αφότου εκδηλωθεί, η επιληψία αποτελεί συχνά πάθηση εφ’ όρου ζωής, αν και υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές που συμβάλλουν στη μείωση των κρίσεων ή καταφέρνουν να τις σταματήσουν τελείως.
Μερικές φορές, η φαρμακευτική αγωγή βοηθά τους ασθενείς να παραμείνουν απαλλαγμένοι από τις κρίσεις για τουλάχιστον έναν χρόνο, προτού βιώσουν μια φαινομενικά τυχαία κρίση. Αυτή η κρίση είναι γνωστή ως «κρίση υποτροπής» και μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Εάν αντιμετωπίσετε μια κρίση υποτροπής, προτείνεται να ζητήσετε ιατρική καθοδήγηση, σε περίπτωση που η θεραπεία σας χρειάζεται προσαρμογή.
Πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν θεραπεία για όλη τους τη ζωή, αλλά οι κρίσεις κάποιων ανθρώπων σταματούν με την πάροδο του χρόνου, οπότε μπορούν να σταματήσουν να παίρνουν φάρμακα. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αυθόρμητη υποχώρηση της επιληψίας.
Οι άνθρωποι στους οποίους γίνεται διάγνωση επιληψίας συνήθως αντιμετωπίζουν επαναλαμβανόμενες κρίσεις που ξεκινούν από τον εγκέφαλο. Για αυτό, οι γιατροί διερευνούν συμπτώματα μόνο όταν έχετε περάσει περισσότερες από μία κρίσεις.
Αν περάσετε μόνο μία κρίση, δεν σημαίνει ότι έχετε επιληψία. Ωστόσο, εάν συμβεί αυτό, φροντίστε να μιλήσετε αμέσως με τον γενικό γιατρό ή τον κύριο πάροχο φροντίδας, ώστε να μπορέσει να αρχίσει να διερευνά την αιτία.
Αρχικά, ο γιατρός θα προσπαθήσει να καθορίσει εάν οι κρίσεις που βιώνετε ξεκινούν από τον εγκέφαλο. Άλλοι τύποι κρίσεων, όπως εκείνες που προκαλούνται από χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα ή καρδιακές παθήσεις, δεν σχετίζονται με την επιληψία.
Εάν ο γιατρός θεωρεί ότι μπορεί να υφίσταται επιληψία, συνήθως παραπέμπει τον ασθενή σε νευρολόγο, έναν γιατρό που ειδικεύεται σε παθήσεις του εγκεφάλου και των νεύρων.
Καθώς δεν υπάρχει μία μοναδική εξέταση που επαρκεί για τη διάγνωση της επιληψίας, για να ανακαλύψουν οι γιατροί τι προκαλεί τις κρίσεις μπορεί να χρειαστεί να κάνουν μια μακροσκελή διερεύνηση μιας σωρείας πληροφοριών. Επειδή τα συμπτώματα της επιληψίας μπορεί να μοιάζουν με εκείνα άλλων παθήσεων, όπως οι κρίσεις πανικού, οι ημικρανίες ή οι λιποθυμίες, κάθε συγκεκριμένη πληροφορία που μπορείτε να δώσετε για τις κρίσεις σας θα είναι χρήσιμη.
Στις πληροφορίες αυτές περιλαμβάνονται:
Μόλις ο γιατρός σας σχηματίσει μια σαφή εικόνα των κρίσεων που βιώνετε, μπορεί να σας προτείνει κάποιες εξετάσεις. Αυτές θα τον βοηθήσουν να συγκεντρώσει περισσότερες πληροφορίες για τη διάγνωση και για να αποκλείσει άλλες αιτίες. Ωστόσο, η επιληψία δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιωθεί ούτε να απορριφθεί μόνο βάσει των εξετάσεις.
Στις εξετάσεις για επιληψία περιλαμβάνονται:
Εάν γίνει διάγνωση επιληψίας, υπάρχουν πολλές θεραπείες διαθέσιμες, όπως φαρμακευτική αγωγή, χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπείες διέγερσης. Αν και η επιληψία συνήθως δεν θεραπεύεται οριστικά, με τη σωστή αντιμετώπιση πολλοί άνθρωποι καταφέρνουν να διατηρήσουν τις κρίσεις υπό έλεγχο ή ακόμα και να τις σταματήσουν εντελώς.
Τα πλάνα θεραπείας προσαρμόζονται στον κάθε ασθενή και εξαρτώνται από την ηλικία του, τον τύπο κρίσεων που βιώνει και οποιαδήποτε άλλη πάθηση μπορεί να έχει. Μπορεί να σας ζητηθεί να κρατάτε ένα ημερολόγιο κρίσεων, ώστε να παρέχετε στους γιατρούς μια καλύτερη εικόνα των κρίσεών σας και να τους βοηθήσετε να προτείνουν την καλύτερη δυνατή θεραπευτική αγωγή. Το ημερολόγιο περιλαμβάνει απλές πληροφορίες, όπως:
Οι περισσότεροι ασθενείς με επιληψία λαμβάνουν αντιεπιληπτικά φάρμακα (ΑΕΦ), τα οποία συνδράμουν στον έλεγχο των κρίσεων μέσω της αλλαγής χημικών επιπέδων στον εγκέφαλο.
Τα ΑΕΦ είναι αποτελεσματικά για περίπου επτά στους δέκα ασθενείς με επιληψία. Εάν το πρώτο ΑΕΦ δεν είναι αποτελεσματικό, οι γιατροί μπορούν να δοκιμάσουν εναλλακτικές λύσεις ή έναν συνδυασμό διαφορετικών τύπων φαρμάκων, ώστε να βρουν μια αποτελεσματική λύση. Τα φάρμακα για την επιληψία διατίθενται σε μορφή κάψουλας, υγρού, δισκίου και σιροπιού, και συνήθως χορηγούνται σε καθημερινή βάση. Τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες που παρουσιάζουν αυτά τα φάρμακα πρέπει πάντα να αναφέρονται στον γιατρό ή φαρμακοποιό. Επειδή τα φάρμακα για την επιληψία μπορεί επίσης να επηρεάσουν τη δράση άλλων φαρμάκων, θα πρέπει πάντα να συνταγογραφούνται υπό την επίβλεψη του επαγγελματία υγείας σας.
Εάν έχετε πρόσφατα λάβει διάγνωση επιληψίας, ενδέχεται να έχετε πολλές απορίες πριν την έναρξη της θεραπείας. Αυτές είναι καλό να τις συζητάτε με τον επαγγελματία υγείας σας. Ίσως σας βοηθήσει το να σημειώσετε μερικές απορίες σας πριν από το ραντεβού σας.
Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα ερωτήσεων που μπορείτε να κάνετε σχετικά με τη θεραπεία σας:
Στις περιπτώσεις όπου τα ΑΕΦ δεν βοηθούν να διατηρηθούν υπό έλεγχο οι κρίσεις, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης. Αρχικά, θα γίνουν εξετάσεις, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν οι κρίσεις προκαλούνται από ένα μικρό μέρος του εγκεφάλου, όπου είναι εφικτή χειρουργική επέμβαση.
Υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη χειρουργικών επεμβάσεων που μπορούν να γίνουν:
Άλλες ιατρικές πράξεις που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της επιληψίας είναι η διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου (VNS) και η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση (DBS).
Στη θεραπεία VNS, μια μικρή ηλεκτρική συσκευή (παρόμοια με βηματοδότη) εμφυτεύεται κάτω από το δέρμα του στήθους σας. Ηλεκτρικοί παλμοί αποστέλλονται στον εγκέφαλό σας μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου που βρίσκεται στον λαιμό σας.
Η θεραπεία VNS συνήθως δεν σταματάει εντελώς τις κρίσεις, αλλά μπορεί να μειώσει τη σοβαρότητα και τη συχνότητά τους, τροποποιώντας τα ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο. Συχνά χρησιμοποιείται παράλληλα με τα ΑΕΦ.
Το DBS λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο. Τα ηλεκτρόδια εμφυτεύονται σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου όπου η επιληπτική δραστηριότητα τυχαίνει να αλλάζει τα ηλεκτρικά σήματα, και βοηθούν στον έλεγχο των κρίσεων. Πρόκειται για μια σχετικά νέα θεραπεία που χρησιμοποιείται επί του παρόντος μόνο σε ενήλικες και χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουμε πόσο αποτελεσματική είναι.
Η κετογενής διατροφή (γνωστή και ως κετογενής θεραπεία) είναι μια ειδική ιατρική διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη και χαμηλή σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Χρησιμοποιείται μερικές φορές για τη θεραπεία της επιληψίας, όταν οι κρίσεις δεν μπορούν να ελεγχθούν με ΑΕΦ. Για τον λόγο αυτό, χρησιμοποιείται συχνότερα για τη θεραπεία παιδιών και έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον αριθμό των κρίσεων σε ορισμένα παιδιά.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να ακολουθούν την κετογενή διατροφή μόνο υπό την αυστηρή επίβλεψη παιδίατρου ή παιδιατρικού διαιτολόγου, ο οποίος μπορεί να διασφαλίσει ότι η διατροφή είναι προσεκτικά ισορροπημένη.
Για άτομα των οποίων η επιληψία μπορεί να προκληθεί από το στρες, η άσκηση μπορεί να φανεί χρήσιμη σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν χρήσιμες τις θεραπείες αντιμετώπισης του στρες και τις θεραπείες χαλάρωσης, όπως η γιόγκα και ο διαλογισμός.
Καθώς τα αίτια της επιληψίας ποικίλλουν, δεν υπάρχει ένας μεμονωμένος τρόπος πρόληψής της. Υπάρχουν, όμως, μερικά απλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε, ώστε να μειώσετε τις πιθανότητες εκδήλωσης της πάθησης.
Για τους ανθρώπους που πάσχουν από επιληψία, ένα ημερολόγιο καταγραφής κρίσεων μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη επιληπτικών κρίσεων, καθώς βοηθάει στον εντοπισμό των πιο πιθανών παραγόντων πυροδότησης κρίσεων και στην αποφυγή των σχετικών περιστάσεων στο μέλλον.
Στον εντοπισμό προειδοποιητικών ενδείξεων των κρίσεων μπορούν επίσης να συνδράμουν ορισμένα βοηθήματα ασφαλείας, όπως τα συστήματα συναγερμού κρίσης, τα οποία παρακολουθούν στοιχεία όπως αλλαγές στους καρδιακούς παλμούς και τη θερμοκρασία, και στέλνουν ειδοποιήσεις για να ενημερώσουν κάποιο άλλο άτομο ότι μπορεί να χρειάζεστε βοήθεια.
Παρότι πολλοί ασθενείς με επιληψία ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία, περίπου το 30% των ασθενών αντιμετωπίζει ανεξέλεγκτες κρίσεις που δεν ανταποκρίνονται σε φαρμακευτική αγωγή. Για τον λόγο αυτό, συνεχίζεται πολλές έρευνες που διερευνούν νέες θεραπείες για ανθρώπους που πάσχουν από επιληψία.
Για παράδειγμα, οι επιστήμονες διερευνούν τους λόγους που η γονιδιακή δραστηριότητα διαφέρει σε άτομα με επιληψία και ερευνούν νέα μόρια που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτελέσουν τη βάση νέων φαρμάκων για την επιληψία. Αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να αποδειχτούν κρίσιμα για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων για όσους ανθρώπους εκδηλώνουν επιληπτικές κρίσεις που δεν ανταποκρίνονται στις τρέχουσες θεραπείες.
Επιληψία
Επιληψία
Ψυχική υγεία
Εγγραφείτε στη λίστα αλληλογραφίας μας
Για να λαμβάνετε τις τελευταίες ενημερώσεις από το blog της Neuraxpharm.
Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες, πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα διαπιστευτήριά σας
Δεν έχετε προφίλ; Εγγραφείτε